Fabuła dla dziewczyn:
Duchy, wampiry, czarownice, wilkołaki, demony i tym podobne.... Do pewnej chwili  były to tylko głupie historyjki, które miały nas nastraszyć. Nie sądziłyśmy, że takie coś naprawdę istnieje. Nabijałyśmy się z tego i nie przywiązywałyśmy do tego większej uwagi. Z chwilą ukończenia 17 lat wszystko to się zmieniło. Dokładnie wtedy gdy na niebie wzeszedł księżyc. Poczułyśmy, że się zmieniamy. Główną zmianą był nasz wygląd. Nie przypominałyśmy normalnych ludzi. Wyglądałyśmy jak demony i tym w pewnym sensie się stałyśmy. Do tego doszedł nowy i nieznany dla nas zmysł - zaczęłyśmy wyczuwać uczucia innych. Każda inaczej na swój sposób. Jedna wyczuwa je tak jakby zapach. Inna widzi lekką poświatę o kolorach odpowiednich do każdego z uczuć. Kolejna gdy skupi się bardzo na tym może zauważyć duszę i emocje jakie przedstawia. Oczywiście to nie są wszystkie sposoby. Wszystko to zależy od osoby i rzadko się powtarzają. Najlepiej wyczuwamy te negatywne emocje - gniew, strach, złość itd. Chwilę po tym poznałyśmy prawdę o nas od naszej matki. Na początku wytłumaczyła nam wszystko co powinnyśmy wiedzieć o Mrocznym Świecie. Te wszystkie istoty o których nam opowiadała kiedyś istnieją a my jesteśmy jedną z nich. Nasz matka miała nadzieję, że jednak nie staniemy się tym czym się stałyśmy - w połowie demonami. Nie jesteśmy w pełni nimi ponieważ nasz ojciec był człowiekiem. To wszystko było i jest zabronione aby demon jakim była nasza matka mógł być z człowiekiem, którym był nasz ojciec. Dostała ona wolny wybór co trafia się rzadko, mogła pozostać nadal demonem i żyć prawie wiecznie lub stać  się człowiekiem i zmierzyć się ze wszystkimi ich problemami. Wybrała ona miłość i naszego ojca. Zostało jej odebrane wszystko co wiązało się z demonami i Mrocznym Światem jednak został pominięty jeden szczegół - My. Nasza matka zaszła w ciążę jeszcze gdy była Demonem. Nikt się tego nie spodziewał bo było to prawię nie możliwe. Do tej pory było tylko parę takich przypadków. Wielką nie wiadomą było to kim się okażemy, Czy będziemy demonami jak matka, człowiekiem jak ojciec czy może w połowie tym i tym. Każdy liczył, że okaże się to pierwsze i nie będzie żadnych konsekwencji tego ale niestety tak się nie stało. Okazałyśmy się pół demonem i pół człowiekiem. Tym samym został wydany na nas wyrok. Jeśli ktokolwiek dowiedziałby się o nas zostałybyśmy skazane na śmierć ze strony Mrocznego Świata jak i pewnie istot ludzkich. Rodzice nie chcieli tego więc podjęli okropną decyzję zarówno dla nich jak i dla nas. Zostałysmy wygnane z domu z dużą sumą pieniędzy. Zamieszkałyśmy w opuszczonych miejscach i zadomowiłyśmy. Mieszkamy tak już jakiś czas. W dzień prowadzimy normalne życie z dodatkiem demonicznych umiejętności za to gdy tylko pojawi się księżyc zaszywamy się w naszym nowym domu i nie wychodzimy nigdzie. Tak jest zawsze. Codziennie zamieniamy się w demony, a czasami, gdy jest pełnia przemiana ta boli najgorzej. Wtedy najbardziej oddalamy się od człowieczeństwa i stajemy się bestiami. Sprawiamy ból każdemu kogo spotkamy i czerpiemy z tego satysfakcję. Sprawiamy, że ludzie się nas boją. A my, wysysamy z nich wszystkie te emocje.
Robimy tak zawsze gdy jest pełnia. Potem zazwyczaj nic nie pamiętamy.
Pewnego dnia spotykamy chłopaka. Chcemy aby był pierwszą zdobyczą tej nocy. Jednak coś dzieje się nie tak. Mimo, że chłopak się nas boi i starannie to ukrywa my nie możemy zmusić się do tego aby wyssać z niego wszystkie emocje. Nie wiemy co robić. Nasze ofiary zawsze mdlały, bez względy na to kim były. On jednak długo wytrzymał. Nie wiemy co mamy z nim zrobić. Wpadamy w panikę, bo nie może się on dowiedzieć o Mrocznym Świeci i o nas. Ale tak się już stało. Zobaczył nas a my nie potrafimy go wykończyć. Przez emocje ogłuszamy go a gdy ten jest nieprzytomny zabieramy do naszej kryjówki i tam zostawiamy. I oto pojawił się kolejny problem. Nie wiemy co z nim zrobić. Nic nie przychodzi nam do głowy. Chłopak się budzi a my nadal nie mamy pomysłu. Jedyne na co wpadłyśmy to przetrzymywanie go w naszym domu aż do czasu gdy na coś wpadniemy. I to własnie robimy. Widujemy się z nim przeważnie nocą i są to krótkie spotkania. Zostawiamy mu tylko jedzenie i znikamy. Zawsze śpi więc nas nie widzi jednak pewnej nocy tak nie jest. Myślimy, że chłopak śpi lecz gdy podchodzimy bliżej i zostawiamy tace z jedzeniem on łapie nas za rękę i żąda wyjaśnień. Wyrywamy się ale pozostajemy w pokoju. Przez chwilę nie wiemy co robić ale podejmujemy decyzję.
Wtajemniczymy chłopaka w Mroczny Świat, zabijemy czy jeszcze coś innego? A może wyjdziemy z pokoju i już do niego nie wrócimy. Wszystko to zależy od nas i naszego wyboru.

Fabuła dla Chłopaków:
Nasze życie jest normalne. Nic nadzwyczajnego, imprezy, dziewczyny, pieniądze. Pewnego dnia za bardzo zabalowaliśmy. Nie wiemy jak ale znaleźliśmy się w jakiejś ciemnej i pustej alejce. Zauważamy jakąś postać. Okazuję się być dziewczyną lecz jej twarz jest inna. Mimo ciemności widzimy, ze różni się od innych. Przez to chcemy ją poznać. Jednak to co się potem dzieje pamiętamy jak przez mgłę. Jej twarz.. Nie można było to nazwać twarzą, potem przybliża się do nas.. znowu niewyraźny obraz.. widzimy ją coraz blizej aż w końcu czujemy okropny ból i nic więcej nie pamiętamy. Budzimy się w jakimś obcym miejscu. Wygląda na zwykły pokój. Przez parę dni nikt się nie pojawia. Zawsze czeka na nas świeże i jeszcze ciepłe śniadanie, tak samo obiad i kolacja. I tylko tyle. Nic poza tym. Chcemy się uwolnić ale nie możemy. Pewnego dnia wpadamy na pomysł dzięki któremu poznamy osobę która nas więzi. Ponieważ tylko śniadanie przynosi ona a reszta dań podawana jest przez okienko planujemy przyłapać ja na tym. Pewnej nocy udajemy, że śpimy. Myślimy, ze już nie ma szans na to aby się udało ale w pewnej chwili drzwi otwierają się i do pokoju wchodzi jakaś osoba. Poznajemy dziewczynę z zaułku i chcemy dowiedzieć się jak najwięcej o wszystkim. O tym kim jest, dlaczego to robi, co chce od nas itd. Najbardziej ciekawi nas jednak jej wygląd. Ciągle przyglądamy się jej innej zarazem strasznej twarzy.v Ona nie odpowiada. Zapada długa i ciężka cisza ale po chwili zaczyna się coś dziać. Nasze być albo nie być zależy w tej chwili od decyzji dziewczyny. Widzimy, ze zmaga się ona z wielkim dylematem ale nie wiemy jakim. Zaraz po tym jednak go doświadczamy. Co będzie potem? Co dziewczyna zrobi i najważniejsze jak na to zareagujemy? 

~~~~~~~~~~

Dziewczyny:
Karta:
Imię i nazwisko:
Wiek:
Charakter:
Inne:
Jak odczuwa emocje innych:
Wygląd jako człowiek:
Wygląd jako demon:

Chłopaki:
Imię:
Nazwisko:
Wiek:
Charakter:
Inne:
Wygląd:

~~~~~~~~

Miejsca:

Dziewczyny:
* Rose
* Luka

Chłopaki:
# Max
# Christian

~~~~~~~~

Karta:
Imię i nazwisko:
Raissa Oriana Sophia Evans
Dla przyjaciół Rose.
Wiek: 17
Charakter:
Zanim to się zdarzyła Rose była duszą towarzystwa. Zawsze roześmiana, pełna energii i życia. To wszystko uległo zmianie. Stała się samotnikiem, według, którego obecność innych osób jest zbędna do życia. W dzień, gdy jest człowiekiem kocha czytać ksiązki, taki mały mol książkowy z niej. W nocy zmienia się. Najgorzej jest podczas pełni. Staję się okrutną istotą sprawiającą ból innym. Żałuje tego, że jest taka jaka jest. Wolałaby być zwykłą nastolatką. Zawsze można na niej polegać. To się nie zmieniło. Mimo swojej demonicznej naturze stara się być miłą i sympatyczną osóbką. Dużo sprzeczności ale takie jest już jej życie. Nie lubi podejmować decyzji. Czasami staję się wielkim pesymistą. Resztę może poznamy w grze.
Inne: ~
Jak odczuwa emocje innych:
Widzi delikatne i kolorowe smugi, które owijają postać. Niektóre są zbyt trudne do odróżnienia.
Wygląd jako człowiek:

Wygląd jako demon:

~~~~~~~~~~