Karta: Yuu

Imię: Margareth
Nazwisko: Nieznane
Charakter: Wyjdzie w praniu.
Wygląd:

Ostatnio edytowany przez Yuu (2014-06-16 20:01:23)

Amy wstała i pierwsze co zrobiła to włączyła swoje radio. Tak, radio. Śmieszne prawda? Ale właśnie z tego urządzenia uwielbiała czerpać wiadomości. Wlała do miski z płatakami mleko i usiadła na przeciwko radia. Włączyła go i usłyszała o kolejnych samobójstwach. Bądź co bądź, jednak Amy niepokiła ta cała zaistaniała sytuacja. Słuchała mężczyznę w radiu przeżuwając płatki.

Ostatnio edytowany przez angelo112 (2014-06-16 20:03:45)

Amy chodziła po domu słuchając radia i przy okazji sprzątając po śniadaniu. Ubrała pierwszą lepszą sukienkę, jakieś buty na obcasie. Włosy zostawiła rozpuszczone, tylko wróciła się do pokoju po dziennik, w którym zapisywała wszystko co dotychczas zaobserwowała. A gdzie się kierowała? Do "opuszczonego muzeum".

Ostatnio edytowany przez angelo112 (2014-06-16 20:24:54)

Gdy Amy stanęła przed tym jakże sławnym muzeum zaczęła się zastanawiać.
-Skoro ludzie wiedzą,że dzieje się tutaj coś dziwnego..To dlaczego tu przychodzą i świadomie tam wchodzą?-pytała siebie.
-Pha! Nie dziwie im się, w końcu ja też tam wchodzę.-prychnęła i zaczęła iść po schodach by dość do wjściowych drzwi.

Gdy Amy stanęła przed drzwiami westchnęła głęboko i trochę się wahała. Nie wiedziała jak to się dla niej skończy, prawda? Równie dobrze mogła tam wejść i popełnić samobójstwo jak reszta młodych ludzi. Jednak wiedziała,że musi coś z tą sprawą zrobić. Nacisnęła srebrną klamkę i rozglądała się nerwowo ale uważnie dookoła. Nagle zauważyła siedzącą pod ścianą dziewczynę. Podeszła do niej i zapytała:
-Przepraszam, wiesz może gdzie znajdę przedział 20-25?
Tak tutaj były przedziały muzealne. Właśnie w tym przedziale 20-25 były popełniane zbrodnie.

Amy stała i nagle ją zamurowało. Czy to właśnie przed chwilą dziewczyna do której się kierowała z pytaniem rozpłynęła się w powietrzu po czym nagle wróciła? Dziewczyna powiedziała z łamiącym się ale poważnym tonem.
-Tak, widzę cię.- szepnęła równie cicho jak..."to  coś".
Czego mogła się spodziewać? Weszła przed chwilą do ogromnego muzeum, w którym popełniane są samobójstwa, a ona się dziwi,że przed jej obliczem pojawiają się i znikają "duchy". Szykowała się na coś o wiele gorszego, jednak i tak ten widok ją przestraszył. Nie była aż tak gotowa aby duchy ot tak jej się pojawiały przed twarzą.
Jej reakcja była normalna, prawda?

Amy popatrzyła nieufnie na...to coś. Nie wiedziała co robić. Czy może uciec czy może jednak posłuchać jej propozycji.
-Jestem Amy White, również..miło mi cię poznać?-powiedziała spoglądając na nią.
W końcu spostrzegła,że ludzie obserwują ją od dłuższego czasu. Co się dziwić..mówiła do ściany.