Naomi po pewnym czasie była na miejscu. Znudzona wysiadła z samochodu i zabrała ze sobą walizki. Nie wiedziała, który  domek jest jej dlatego podeszła do jakiegoś opiekuna, mając nadzieję, że wszystko jej wytłumaczy.
-Przepraszam, jestem tu pierwszy raz, mogę wiedzieć, który domek jest mój? - Mruknęła, spoglądając na starszą panią.
-Ten po lewej. Mieszkasz z chłopakiem. - Wskazała palcem i odeszła.
Dziewczyna wzruszyła ramionami i weszła do domku, nie zważając uwagi na współlokatora. Rzuciła walizki na łóżko i zaczęła rozglądać się po dość wielkim pomieszczeniu.

Naomi odwróciła się i zmarszczyła lekko czoło.
-A ty kim jesteś? - Mruknęła, nie poznając jej byłego chłopaka. -Właściwie to, przypominasz mi kogoś. - Powiedziała, przyglądając się Markusowi.

-Chwila... - Mruknęła, spoglądając na to, co robi chłopak. -Markus. Markus Hard? - Zapytała, nie dowierzając. -Tak, to Ty.  - Wymamrotała po chwili, wychodząc z domku. Skierowała się w stronę lasu z łzami w oczach. Wyciągnęła z kieszeni komórkę i wystukała numer do matki.
-Mamo, przyjedź po mnie. Nie spędzę tu ani dnia dłużej. - Krzyknęła do telefonu i się rozłączyła.

-Tyle lat zmieniło bardzo dużo. - Uśmiechnęła się sztucznie, strącając chłopaka rękę z jej ramienia. -Nie rozumiesz, że zostawiając mnie zmieniłeś całe moje życie? Na gorsze. Zraniłeś mnie. Ale nie ma co przeżywać. Jestem teraz szczęśliwa z kimś innym. - Skłamała i lekko się uśmiechnęła.

-Ach kłamię? Skąd Ty to możesz wiedzieć? Jakich mam znajomych, z kim przebywam, co robię? Nic nie wiesz i się nie dowiesz. Daruj sobie i proszę, nie rozmawiaj ze mną, bo sobie tego nie życzę. I tak dla mnie to za dużo, żeby z Tobą mieszkać przez te 2 tygodnie. - Warknęła.

Naomi spojrzała na ich splecione ręce i szybko się odsunęła.
-Tak, jestem z kimś. Dlaczego udajesz, że wszystko jest w porządku, skoro nie jest? Nie rozumiesz? Nie chcę Cię znać, byliśmy młodzi i głupi, prawda, ale to nie przeszkodziło w moich uczuciach do Ciebie. - Powiedziała i oddaliła się od Markusa. Weszła do domku i poszła pod prysznic.

Dziewczyna wyszła po kilkunastu minutach spod prysznica. Owinęła się w ręcznik i zaczęła grzebać w walizce w poszukiwaniu ubrań. Nadal nie mogła zapomnieć o całej sytuacje z Markusem.

-Nic nie straciłeś. Wiesz, po obozie udajemy, że nic się nie stało, niczego nie było. - Mruknęła, zakładając na siebie bluzkę i spodenki. -Nie mogę się doczekać końca. - Powiedziała i usiadła na łóżku.